شنبه 3 آذر 1403

30 اردیبهشت 1400

«عماد مغنیه زنده»؛ فرمانده «کتائب القسام» کیست؟

روزنامه لبنانی «الاخبار» در گزارشی به معرفی فرمانده ناشناس «کتائب القسام» شاخه نظامی جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) پرداخت.


به گزارش  خبرگزاری «الاربعین»، روزنامه لبنانی «الاخبار» در گزارشی به معرفی فرمانده ناشناس «کتائب القسام» شاخه نظامی جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) پرداخت که ارتش رژیم صهیونیستی طی چند روز گذشته در دو عملیات اطلاعاتی در ترور او ناکام ماند.

به نقل از فارس، نام حقیقی او «محمد دیاب ابراهیم المصری» معروف به «ابو خالد» است که در القسام به خاطر رفتن از خانه‌ای به خانه‌ای دیگر در جریان تعقیب‌وگریزهای دهه نود، «الضیف» یعنی مهمان خانه مردم لقب گرفته است.

وی سرشناس‌ترین فرمانده نظامی فعلی فلسطین پس از «یحیی عیاش» است که پس از توسعه ساختار و بنیان جنبش حماس، هم‌اکنون فرماندهی شاخه نظامی این جنبش و ستادکل آن را برعهده دارد.

این روزنامه لبنانی ادامه داد، او پس از پنج اقدام برای ترور پیش از درگیری‌های کنونی فلسطین، هم‌اکنون فرد شماره یکی است که تحت تعقیب اشغالگران قرار دارد.

بر اساس این گزارش، الضیف در سال ۱۹۶۵ در شهر خانیونس در جنوب نوار غزه در یک خانواده مذهبی دیده به جهان گشود و پیش از اعلام «احمد یاسین» بنیان‌گذار حماس درباره تأسیس این جنبش به فعالیت در مسجد و دعوت‌گری مشغول بوده است.

او در جریان تحصیل در دانشگاه اسلامی (الجامعه الاسلامیه)، اقدامات جهادی خود را پس از پیوستن به شاخه دانشجویی «فراکسیون اسلامی» آغاز کرد و پس از آن، وارد گروه‌های تازه‌تأسیس مسلح حماس شد تا این‌گونه در میان غزه و کرانه باختری اشغالی دائم در گردش باشد. او به دستور «صلاح الشحاده» فرمانده اول کتائب القسام که در سال ۲۰۰۳ به دست اشغالگران ترور شد، چند گروه مسلح تشکیل داد.

الاخبار در ادامه نوشت که نیروهای اشغالگر در سال ۱۹۸۹ که در آن زمان نوار غزه را در دست داشتند، او را دستگیر کردند و الضیف به علت عدم اعتراف به عضویت در شاخه نظامی حماس، به مدت شانزده ماه بدون محاکمه زندانی بود.پس از ترور عیاش، محمد الضیف در سال ۱۹۹۶ فرماندهی عملیات «انتقام مقدس» را برای گرفتن انتقام خون رفیق راه خود برعهده گرفت؛ عملیاتی که در جریان آن، ده‌ها تن از نظامیان صهیونیست در ماه می سال ۲۰۰۰ به هلاکت رسیدند. چند ماه پیش از شعله‌ور شدن انتفاضه دوم، تشکیلات در غزه او را دستگیر کرد؛ اما او توانست با آغاز انتفاضه از زندان فرار کند.

محمد الضیف رهبر جنگ

نام الضیف بار دیگر در آستانه درگیری‌های اخیر در فلسطین بر سر زبان‌ها افتاد و فلسطینی‌ها نام او را در تظاهراتشان چه در مسجدالاقصی چه در مناطق دیگری از محله قدیمی قدس اشغالی فریاد زدند.

در تظاهرات اخیر در قدس اشغالی و همچنین تظاهرات اهالی کرانه باختری و اراضی ۱۹۴۸، مردم شعار «ما مردان محمد الضیف» هستیم سر دادند و این شعار در میان برخی از افراد مسلح جنبش فتح نیز شنیده شد و این‌گونه بود که الضیف عملا به عنوان «فرمانده جنگ مقاومت» در یک فایل ویدئویی ظاهر شد چراکه گروه‌های مقاومت فلسطین به ضرب‌الاجل او درباره عدم حمله به تل‌آویو و مهلت چندساعته برای تخلیه مسجدالاقصی پایبند بودند که این خود بیانگر جایگاه او در میان شاخه نظامی گروه‌های مقاومت فلسطین است.

طبق این گزارش، این مرد که «سایه» لقب گرفته است در اماکن عمومی دیده نشده و حتی صهیونیست‌ها نیز که به دنبال او هستند یک عکس جدید از او ندارند و تا امروز نیز به گفته صهیونیست‌ها، او بیشتر از هر مسئول دیگری در تشکیلات و حماس کلید جنگ و صلح را در دستانش دارد تا جایی که برخی روزنامه‌نگاران صهیونیست سؤالاتی درباره موعدی که ابوخالد برای پایان جنگ اعلام می‌کند، پرسش‌هایی مطرح کرده‌اند.

 

تلاش برای ترور

الاخبار می‌نویسد، در طول سی سال تاکنون، الضیف پنجاه و شش ساله برای اشغالگران یکی از هدف‌های بزرگ به شمار می‌آید و آن‌ها او را مسئول و برنامه‌ریر عملیات‌هایی می‌دانند که به کشته شدن صدها نفر [نظامی صهیونیست] انجامیده و همچنان در تعقیب او هستند.

بر اساس این گزارش، در سال‌های ۲۰۰۱، ۲۰۰۲، ۲۰۰۳، ۲۰۰۶ و ۲۰۱۴ پنج بار برای ترور حتمی فرمانده فعلی القسام به‌خوبی برنامه‌ریزی شده بود، که تمام این عملیات‌ها ناکام ماند از این رو نظام امنیت تل‌آویو به او لقب «گربه‌ هفت‌جان»‌ را داد.

مشهورترین اقدام برای ترور او در اواخر سبتامبر سال ۲۰۰۲ انجام شد که تل‌آوی در آن زمان اذعان کرد او به‌طرز معجزه‌آسایی از حمله موشکی بالگردهای این رژیم در محله «الشیخ رضوان» غزه جان سالم به در برد و رسما و با پس گرفتن اعلام پیشین خود درباره ترور شدن او اذعان کرد که الضیف همچنان زنده است.

به گفته الاخبار، در آخرین تلاش برای ترور الضیف در تابستان سال ۲۰۱۴، «وداد» همسر الضیف (در ۲۷ سالگی) و فرزند او «علی» که تنها هفت ماه داشت و همچنین دختر او «ساره» در یک حمله هوایی که یک خانه را در محله شیخ رضوان هدف قرار داد، به شهادت رسیدند.