یکشنبه 4 آذر 1403

23 شهریور 1399

تبیین جهاد سیاسی، فرهنگی و میراث علمی امام سجاد (ع) و نقش آن در گسترش مکتب عاشورا

«همایش بین المللی امام سجاد(ع) و استمرار نهضت حسینی» در بخش انگلیسی برگزار و طی آن کارشناسان مذهبی از کانادا و آفریقای جنوبی به بیان نکاتی در خصوص جایگاه حضرت امام زین العابدین(ع) و نقش ایشان در گسترش مکتب عاشورا پرداختند.


 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی الاربعین، حجت الاسلام سید امین جعفری، از مبلغین کانادا در بخش انگلیسی «همایش بین المللی امام سجاد(ع) و استمرار نهضت حسینی» عنوان کرد: پروردگار عالم جهت هدایت بشر، 124 هزار نفر از برگزیدگان خود یعنی انبیاء را ارسال کرد. از این رو پیام همه انبیاء یکسان بود و همه از پیامبران گذشته می گفتند، برنامه ی روز را بیان می کردند و از آینده و پامبران آینده علی الخصوص پیامبر اسلام ص و ائمه اطهار علیهم السلام خبر می دادند. بعد از نبی مکرم اسلام (ص)، امیرالمؤمنین و اولاد طاهرین ایشان علیهم السلام به عنوان جانشینان پیام این مسیر را ادامه داده و به اکمال رساندند.


وی افزود: نهضت آگاهی بخش حضرت اباعبدالله (ع) در روز عاشورا، نقطه عطفی در تاریخ اسلام به شمار می آید که در دو بخش اتفاق افتاد. یک بخش قبل از امامت امام سجاد (ع) که در واقع تا شهادت حضرت سید الشهداء (ع) بود و بخش دیگر عاشورا پس از شهادت امام حسین (ع) و به امامت امام سجاد (ع) اتفاق افتاد.


این مبلغ خاطرنشان کرد: امام سجاد (ع) هم در سفرش از کربلا به کوفه و شام و هم پس از آن در طول عمر شریفشان تا زمان شهادت تمام تلاش خود را جهت زنده نگه داشتن واقعه عاشورا و تبیین مکتب امام حسین (ع)، انجام دادند و در این مسیر آثار علمی ویژه ای از جمله صحیفه سجادیه، رساله حقوق و حدود 300 حدیث در کتب اربعه شیعه از خود به جای گذاشتند.

 

«جهاد سیاسی و فرهنگی امام سجاد (ع) در گسترش پیام عاشورا»

در ادامه این نشست نیز استاد یاسر ابراهیم از کارشناسان مذهبی آفریقای جنوبی در سخنانی با موضوع جهاد سیاسی و فرهنگی امام سجاد (ع) در گسترش پیام عاشورا عنوان کرد: می­دانیم که پیام امام حسین (ع) پیامی فراتر از رنگ و نژاد و جنسیت و زبان است، پیامی جهانی و گسترده و البته همیشگی و بدون محدودیت در زمان. لذا تا امروز هم جریان­های بزرگ تاریخ متأثر از آن هستند. 

 

وی افزود: قیام ایشان پیام­های متعددی داشته است از جمله آنها و صیت ایشان به برادرشان محمد حنفیه است. و می فرماید :  من در مقابل این طاغوت از روی هوا و هوس و برای رسیدن به آرزوهای نفسانی قیام نکردم، بلکه چون یزید فردی است که فتنه و ظلم و مشکلات در امت جدم رسول الله (ص) به وجود آورده، در مقابل او ایستاده­ام. و ادامه می دهند که هدف من از این قیام، اصلاح در امت جدم رسول خدا (ص) است.

 

این کارشناس مذهبی در ادامه گفت: می­دانید برای آنکه در جامعه­ای اصلاح اتفاق بیفتد، باید چیزی وجود داشته باشد که وجدان انسان­ ها را بیدار کند؛ چیزی که آن­ها را مجاب کند که به اصلاح نیاز دارند. این مسأله را قیام عاشورا رقم زد و لذا است که بعد از آن قیام ­ها یکی پس از دیگری اتفاق افتادند. یکی از این قیام­ ها، قیام مردم مدینه در واقعه حره است. و نقش امام سجاد (ع) در این واقعه ویژه است. قبل از آن مردم از قیام و مقابله با طاغوت زمان ترس فوق العاده ­ای داشتند. و این امام سجاد (ع) بود که این ترس را از آنان دور ساخت و با اقداماتی که ایشان در آن زمان انجام داد، روحیه شجاعت را در آنان به وجود آورد. و این اقدامات امام سجاد (ع) بود که شرایط را برای نهضت علمی امام باقر و امام صادق (ع) آماده ساخت.

 

وی افزود: جالب است که در واقعه حرّه، امام (ع) نه به نفع آن و نه بر علیه آن موضعی نگرفتند و لذا در همان واقعه به امام (ع) و کسانی که در منزل ایشان بودند مصونیت داده شد. این مواضع فرصتی را برای امام زین العابدین (ع) فراهم آورد تا به فعالیت های فرهنگی و سیاسی خودشان ادامه دهند. یکی از ابزارهای ایشان برای تبیین شرایط، دعا خواندن بود که از این طریق به آگاهی بخشی اقدام می­کردند.

 

ابراهیم خاطرنشان کرد: یکی دیگر از راه ­های تبلیغاتی امام (ع) در آن زمان و یکی از مؤثرترین سلاح هایی که حضرتش در آن زمان استفاده می­کردند، اشک­ هایی بود که ایشان برای مظلومیت پدرشان، حضرت اباعبدالله (ع)، و برای واقعه عاشورا می­ریختند. و این گریه­ ها نزدیک به 40 سال در شهر مدینه ادامه داشت. ایشان از هر فرصتی برای بیان سرگذشت پدر گرامیشان، عموها، برادران و بنی اعمامش استفاده م ی­کردند. و این تلاش ­ها و جهاد خستگی ناپذیر امام (ع) به مردم می­فهماند که به اصلاح و قیام نیازمندند.  نامه­ های والی مدینه و طرفداران بنی امیه به حاکمان اموی نشان از اثرگذاری این اقدامات حضرت دارد، که مدام حاکمان اموی را از اینکه حضرت قیامی انجام دهند و حکومت را براندازند برحذر می­داشتند و به آنان هشدار می ­دادند.