آغازگر فصل دوم نهضت خونین عاشورا!
رشید زنی است که در صدر میدان عشق و به بلندای قامت رشادت و به افعال شگفت‌انگیز!
نماد مجسم مردانگی یک زن و فتوت و عیاری یک جوانمرد جان شیفته و دست از حیات شسته‌ای می‌گردد که در گذرگاه عهد و میثاق، عَلَم شهادت بر می‌افرازد و به مانند یک سردار به نگهبانی از خیام احرار و نهضت خونین نینوا کمر می‌بندد و به نماد عقل، درایت،صبر و هجران بدل می‌شود.
نامش از او زنی نامدار می‌شناسد و اعمالش به بندبند اشعار مراثی خاندان خامس آل عبا و شهیدان کربلا نقش می‌بندد و مقام والایش به هنگام سرپرستی اسرای آل‌طه و حمایت از آنان در دارالحکومه پسر زیاد و دربار زاده معاویه، محرز و تداعی‌گر آن رادمرد صلابت، شجاعت و فصاحت، امیر کلام امام علی بن ابی‌طالب علیه السلام می‌باشد.
خطبه‌های آتشین و حماسی رشید زن قافله حسین بن علی علیهما السلام در کوفه و شام اصالت یک مکتب و حقانیت یک نهضت را روایت می‌کند و برای همیشه آن را بر فراز مناره‌های جهاد و منبرهای تبیین ثبت می‌نماید!
زبانش همچون تیغ بُرّا و کلامش همانند آذرخش بر دل‌های سیاه سپاه ظلمت نواخته می‌شود!
زنی غیور از زندگی و شوی دست شسته و به همراه قافله سالار آزادگان به دشت پر بلای نینوا عزم رحیل می‌کند.
رکابدارش علمدار نامی حسین، عباس بن علی است و غزلخوان قافله‌اش، سکینه شیرین زبان!
اما افسوس چه زود سپاه ظلم این قافله را به تلخکامی کشاند!
معجر از سرش برگرفتند و بر کجاوه‌ای شکسته، بر ناقه‌ای عریان بستهاند و به اسارت از بازار کوفه و شام گذرش دادند و بی‌مدد رهایش ساختند.
باید چشمان گشاده ساخت تا بر گیسوان سپیدش که همین دیروز قبل از دمیدن سپیده دم یوم عاشورا سیه‌تر از شبق بود، نگریست و میزان غم را دریافت و معیار صبر و استقامت را شناخت.
باید بر تل زینبیه جای خوش کرد و دستان بر پیشیانی چپر ساخت و به میدان چالش نور و ظلمت کربلا نگریست که زینب به امداد از عرشیان دست بر آسمان گشوده و فریادش لرزه بر اندام سپاه جهل انداخته است.
باید گوش‌ها را تیز ساخت وبه غمواژه این زن تنها گوش داد که هجران خونینش گزیده‌ترین فصل کتاب قطور عاشوراست،که آن را به خونابه چشمانش رقم می‌زند!
باید اذن حضور در قافله احرار کربلا را گرفت تا تازیانه زبان زینب را علیه اشقیا به نظاره نشست.
باید از مأذنه بلند گیتی صدای قدسی و رسای حماسه کربلا را از صلای با صلابت این بانوی بزرگ شنید.
صدای رسای او در مقتل شهیدا ن بر بالین پیکرهای مطهر فرزندان رشید اسلام را از حنجره پاک و جان بیآلایش او شنید! صدایی که همه عالم پیوند شدید روح و اندیشه این قافله با عظمت را به پیامبر بزرگ اسلام به وضوح شنیدند و مظلومیت بیتکرار آن را بر فراز تاریخ ثبت کردند.
دل‌گویه بانویی در اوج ناباوری در برابر اجساد مُثله شهدا با رسول خدا، غم‌نامه‌ای خونین در دشت نینوا سروده است:
"صَلّی عَلَیک مَلیک السٍّمآءِ هذا حُسَینٌ بِالْعَرآءِ مَسْلُوبُ الْعِمامَةِ وَالرِّدآءِ مُقَطَّعُ الْاعْضآءِ وَ بَناتُک سَبایا وَ الَی اللهِ الْمُشْتَکی وَ قالَتْ یا مُحَمَّدُ هذا حُسَینٌ تُسْفی عَلَیهِ ریحُ الصَّبا مَجْذُوذُ الرَّأسِ مِنَ الْقَفا قَتیلُ الْاوْلادِ الْبَغایا واحُزْناهُ"!
باید شهپر خیال بر پیکر اندیشه نشاند و در مجلس فرزند مرجانه حاضر بود، یا بر دربار فرزندان طُلقا استوار ایستاد و خطابه پر مضمون این بانوی بی‌مثال حماسهها و نهضتها را به گوش جان سپرد.
باید با گفت‌و‌گوی آرام و پرطنین او در کنار مقتل شهیدان همراه شد و گوش ایستاد.
در آن هنگامهای که امام سجاد در مواجهاش با اجساد قطعه قطعه شده شهیدان به تَحیُّر ایستاده برای تسکین او و همه قلبهای مجروح آن حادثه غم بار، فرمود:
« این‌جا کعبه آمال عاشقان حسین خواهد شد».
غمش بی‌کران، رشادتش بی‌مثال و هجران و غربتش جانگداز است.
در قلمرو ادبیات عاشورایی استقامت او نمایش تابلویی بینظیر و بیمثالی است که اهل حلم و صبر به پله اول آن هم راه نشاید!
او رشیده خاندان طهارت است، حتی به خردسالی تسلا دهنده کوثر حلم نبوی به هنگام رحلت خیرالبشر است.
هموست که به غایت صبر و شکیبایی و به نهایت ادب، با جانی مجروح، هیچ‌گاه نزد برادر از پسران شهیدش کلامی نگفت و هیچ‌کس از او حتی آه و فغانی روایت نکرده است!
او تندیس حلم علوی است!
او زینب علی و فاطمه و محمد است!
متمم فصل اول انقلاب خونین عاشوراست که صفحاتش به نقش و نامش زینت یافته است و
رقم زننده و هادی و راهبر فصل دوم نهضت عاشورا در کنار و همراه امام علی بن الحسین علیهماالسلام است که از قتلگاه آغاز می‌شود و تا اربعین فصل نوی بر آن رقم می‌زند، فصل بازبینی دیدار، پیوند با ولی‌خدا، دیدار و تجدید عهد، عهد ازلی و میثاق جاوید بر سر پیمان با دوست ایستادن، و در مقابل اشقیا قد خم نکردن، و در برابر ولی‌خدا با تمام وجود همراه، مطاع، یار، هوشیار بودن و ماندن!
هنرش پیوند زدن عواطف به تعقل و روایت به درایت و حکمت و تفکر است تا پیام و آرمان بلند نهضت پاک حسین علیه‌الاسلام ورای زمان و مکان بماند و بجوشد و تا مادامی که زمین و زمان هست، کربلا و عاشورا بماند.
او نماد عزت و معنای حکمت و تدبیر و تجسم مظلوم مقتدر مدرسه حسین است.
او شِکوِه بر هیچ محفل و محضر و درباری نبرد. دلتنگی‌هایش را در یک هجرت کامل چهل روزه بر مزار محبوبش روایت می‌کند و ماجرای پرشکوه عزیمت و مراجعت احرار آل طه را در روایت صادقانه ارائه تا فصل پایداری آن نهضت و حماسه بزرگ، در کنار عظمت بی‌کران فصل نخستین آن در تاریخ ثبت و مانا گردد.
السَّلامُ عَلَیک ایتُهَا الْکریمَةُ النَّبیلَةُ
- حمید احمدی
- #کربلا_طریق_الاقصی