عباس خامه‌یار ـ رایزن فرهنگی ایران در کشور لبنان ـ در یادداشتی درباره پیاده‌روی اربعین حسینی آورده است: پیاده‌روی بیست و چند میلیونی که هر ساله به مناسبت ایام اربعین حسینی در کشور عراق و به مقصد شهر مقدس کربلا برگزار می‌شود، سابقه‌ای طولانی و قدمتی کهن دارد. این آیین در روزگار شیخ مرتضی انصاری مرسوم بوده و اندکی پس از ایشان، توسط میرزا حسین نوری در اواخر قرن ۱۲ هجری قمری احیا شد؛ اما از سال ۱۴۲۵ هجری قمری (۱۳۸۳خورشیدی ـ ۲۰۰۳ میلادی) پس از سقوط حزب بعث عراق و فروپاشی حکومت غدار صدام، رونق و جانی تازه و تمام نشدنی یافته است.
این آیین باشکوه شیعی در یک دهه اخیر، به اذعان مراکز معتبر آماری جهان به عظیم‌ترین گردهمایی صلح آمیز تاریخ بشر تبدیل شده است؛ اجتماعی والا و بی‌نظیر از مسلمانان کشورهای گوناگون و حتی پیروان سایر ادیان که هرساله در پرآشوب‌ترین منطقه جهان(غرب آسیا) با شور و اشتیاقی شگفت‌انگیز برپا می‌شود.
این گردهمایی جهانی دارای ابعاد گوناگون فرهنگی و اجتماعی و تاریخی است؛ از جمله اینکه: اجتماع عظیم اربعین به هیچ حکومت، حزب یا دسته سیاسی خاصی وابسته نیست و اساساً فضای حاکم بر واقعه زوال‌ناپذیر آیین زیارت اربعین، سیاسی و جناحی نیست؛ بلکه جوّ غالب آن عبارت است از: دیگرخواهی، از خودگذشتگی، خدمت و مهرورزی بی‌دریغ دوستداران و ارادتمندان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) به یکدیگر.
این نوع‌دوستی، صلح‌طلبی و اخلاصی که در جای جای جغرافیای زیارت اربعین جاری و پرتوافکن است از روح قدسی و مزار عرشی حسین بن علی(ع) و خاندان و یاران شهیدش نشأت گرفته است و همین خورشید فروزان و گرمابخش و رحمت، کرامت و هدایت حسینی و زینبی، آرمان مشترک انبوه میلیونی زائران پرشور و شعور اربعین گشته تا با وقوف در مشعرِ کربلای حسین(ع)، شعورشان «آموزه‌های حسین» و شعارشان «لبیک یا حسین(ع)» باشد؛ لبیکی چونان لبیک حاجیان در موسم حج که صلای توحید و عشق و اتحاد است.»
انتهای پیام