مدتی از ازدواج «فاطمه کلابیه» با امام علی(ع) گذشته بود که به حضرت پیشنهاد کرد که به جای «فاطمه» او را امّ البنین (مادر پسران) صدا زند تا خاطرات تلخ گذشته در ذهن فرزندان حضرت فاطمه(س) تداعی نشود و رنج بی‌مادری آن ها را آزار ندهد.
این بانوی ایثارگر بعد از عمری شکیبایی و استقامت با اهدای چهار فرزند رشید خود به پیشگاه مولایش حسین‌بن علی(ع) با دلی مالامال از محبت و عشق اهل‌بیت راهی دیار دوست شد.
هنگام رحلت ام‌البنین(س) را ۱۳ جمادی الثانی سال ۶۴ یا ۷۰ قمری و محل تدفین ایشان را قبرستان بقیع گزارش کرده‌اند.
مزار این بانوی بزرگوار اکنون در سمت چپ ورودی اصلی قبرستان بقیع و کنار صفیه و عاتکه، عمه‌های پیامبر(ص) قرار دارد، هر چند عده‌ای معتقدند مزار وی باید کنار دیگر همسران امیرمؤمنان(ع) و فرزندان ایشان در بقیع باشد