ما نباید همواره درباره سطح کلان ظهور سخن بگوییم بلکه اراده الهی از طریق اسباب و مقدماتی تبیین می شود. می توان درباره ابعاد دیگر اربعین مانند محیط زیست و غیره نیز صحبت کرد. اربعین تجلی ظرفیت سازی شیعه است. ما روایات زیادی در خصوص پیاده روی اربعین نداریم. در یک روایت، زیارت اربعین، استغراق مکانی دارد یعنی از هر مکانی، به علاوه آن که پیاده روی نیز مختص به اربعین نبوده و تخصیص به اربعین ندارد. زیارت سیدالشهداء و حضور در مرقدش نیز در هر زمان و مکانی مطلوب است.

اما اتفاقاً ابداع پیاده روی اربعین، ابداع حسنی بوده که علمای شیعه آن را پدید آوردند. شکل گیری این آیین که قدمتش به حدود 150 سال پیش می رسد، منتسب به شیخ انصاری و محدث نوری است. این حرکت به جریانی تبدیل شد و با کوشش های سید محمود شاهرودی به جریان پایدارتری تبدیل گشت. برخی از علمای دیگر هم به نوبه خود کارهایی کرده اند. محقق حلی، پنج شنبه ها حوزه علمیه را تعطیل می کرد تا طلاب به زیارت کربلا بروند. علما این حرکت را حفظ کرده و استمرار دادند. ما نباید مانند صفویان به دنبال تمدن شیعی باشیم بلکه باید به دنبال تمدن اسلامی و جهانی با رویکرد و محور شیعی باشیم.