در فیزیک بحثی وجود دارد به نام قدرت داخلی و خارجی، و ورودی و خروجی، و توانی که تلف شده است. به طور مثال؛ شارژر، برق را وارد دستگاه موبایل می کند. برق در موبایل تبدیل شده و توان خروجی آن یکی دو درجه به خاطر حرارت تلف می گردد. در فیزیک، قدرت داخلی وارد شده، و قدرت خارجی خارج می شود. مقایسه موضوع مادی با موضوع معنوی کار آسانی نیست اما مانند مثال قبل، در معنویات مانند زیارت اربعین نیز می توانیم قوانین فیزیک را وارد کنیم. در اربعین نیرویی که وارد این مراسم شده، نیرویی را به عنوان خروجی به دست می دهد. نیروهایی مانند نیروی مادی و مکانیکی میلیون ها انسان، اموالی که مردم در این راه می بخشند، نیروی خدماتی که ارائه می شود، و نیروهای امنیتی و غیره همگی وارد می شوند. حالا خروجی این نیروها چه خواهد بود؟ ما در این جا خروجی متناسب با شخصیت امام علیه السلام را توقع داریم. وقتی امام(ع) به مراتبی می رسد، خدا به او مقامی عطا می کند و بر اساس آن نیز تکلیفی به او می دهد. وقتی ابراهیم(ع)، اسماعیل(ع) را ذبح کرد، او تکلیفی الهی را انجام داد و بعد از آن به مقام امامت رسید.

حال، تکلیف در راهپیمایی اربعین چیست؟ این است که در احادیث ذکر شده است. حسین علیه السلام زمینه ساز ظهور است. البته باید بدانیم که زیارت اربعین می تواند پادگان آموزشی نظامی ما باشد که جامعه در آن وارد یک حادثه بزرگ گردید. این نیرو بود که با ظهور داعش متولد شد و اربعین توانست داعش را نابود کند. آیت الله سیستانی در روزهای نزدیک به اربعین فرمان جهاد را صادر کردند و اگر این فرمان در روز اربعین نبود؛ شاید این فرمان شدت کافی پیدا نمی کرد، چون فرمان جهادش کفایی بود. به خاطر اربعین بود که مردم قیام کردند و داعش را از بین بردند. یکی از خروجی ها و نتایج زیارت اربعین، همین کارها و آمادگی برای ظهور است.